Vz

Wat is het probleem waar wij ons voorgesteld zien? Voordat ik deze vraag kan beantwoorden, wil ik toch even de situatie schetsen.

Fossiele brandstoffen zijn steeds moeilijker winbaar, raken op, vervuilen de omgeving en zijn verantwoordelijk voor de uitstoot van broeikasgassen. En dat in een situatie dat de energieconsumptie maar blijft toenemen.

In ons gemeentelijk beleid hebben we als raad afgesproken ons actief in te zetten voor duurzame energieopwekking en CO2 reductie. In de discussies die in de afgelopen jaren gevoerd zijn, is bij herhaling aangegeven dat er noodzaak is om verschillende initiatieven te ontplooien om de gemaakte afspraken te realiseren. Niets doen is geen optie meer. Daarom heeft de ChristenUnie mede gepleit voor het duurzaamheidbeleid zoals dat is vormgegeven.

Het beleid dat de ChristenUnie voorstaat, gaat over verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor mensen en de inrichting van de samenleving, maar ook verantwoordelijkheid voor natuur en milieu. De ChristenUnie hecht bijzondere waarde aan een duurzame leefomgeving. Wij willen als goede rentmeesters op een duurzame manier en dus verantwoordelijke wijze omgaan met de schepping zoals wij die van God in beheer hebben gekregen.

Windenergie maakt integraal deel uit van het duurzaamheidbeleid. Een beleid zoals dat brede steun heeft binnen deze raad. Een raad die heeft gezegd dat duurzaamheid te maken heeft met het conserveren van milieu en natuur voor toekomstige generaties. Maar ook dat toekomstige generaties beschikking moeten hebben over grondstoffen, zoals we bijv. ook duurzaamheid in ons afvalbeleid vormgeven.

Vz, dan nu terug naar de vraag waarmee ik mijn betoog begonnen ben.

We zijn nu op het punt beland dat er een concrete stappen genomen kunnen gaan worden. Mooie woorden op papier moeten nu omgezet worden in daden. En daar ligt nu het probleem. Het stelt ons nml. voor de keus of we als raad onze verantwoordelijkheid nemen of we het afschuiven op andere mensen of instanties, zoals bijv. inwoners elders in het land, of de provincie, of andere gemeentes.

De ChristenUnie vindt dat de gemeente boter bij de vis moet doen. Geen woorden, maar daden. Lokaal doen, wat lokaal kan. Energietransitie en verminderen van CO2 uitstoot begint gewoon bij onszelf. Op die manier kunnen we ook bijdragen aan de provinciale, landelijke en zelfs wereldwijde afspraken die gemaakt worden. Dan moeten we ook als gemeente de verantwoordelijkheid nemen en de windmolens durven te plaatsen.

Vz, verantwoordelijkheid geldt hierbij ook richting de ondernemers. De ondernemers, waarvan wij binnen deze raad ook vinden dat ze ruimte moeten hebben om zich te ontwikkelen.

In 2007 heeft de raad bij meerderheid besloten de procedures voort te zetten, ondanks de bezwaren die er toen ook al lagen. Tien, Dertien jaar hebben we ondernemers meegenomen in de procedures. Je zult je als ondernemer in de toekomst je wel tweemaal bedenken voor je aan ontwikkelingen begint in Steenwijkerland zeker wanneer het om langdurige procedures gaat.

Ruimtelijke toetsing en toetsing op cumulatieve effecten moest in 2007 nog worden gedaan en is nu gedaan met als conclusie:

• Dat er voor Scheerwolde geen belemmeringen zijn die het voortzetten van het bestemmingsplan procedure in de weg staan.
• Dat voor vwb Baarlo vanuit Blokzijl de molens gedeeltelijk zichtbaar zijn. Voor ons acceptabel gezien de 3D-animatie.

Het voorstel van het college om in overleg met de initiatiefnemers tot een aangepast plan te komen mag, zeker wanneer het plan daarmee verbetert. Maar moet op korte termijn mogelijk zijn (3 maanden). We stellen daarbij wel de eis dat dit zal moeten binnen de randvoorwaarden van de al gedane onderzoeken om hernieuwde onderzoeken te voorkomen.

Daarbij moeten we niet denken dat we daarmee de hier geuite bezwaren zullen oplossen.

Vz, de ChristenUnie visie op het gebied van energieopwekking is dat technologische ontwikkelingen door zullen gaan, maar nog veel tijd zullen vragen. In die tijd hebben u en ik wel betaalbare energie nodig. In die tijd zullen er energiebronnen gevonden worden die – al dan niet economisch – aantrekkelijker zullen zijn dan de huidige beschikbare bronnen. En dat betekent dat biomassa en windenergie in hun huidige vorm over 30 of 40 jaar niet meer nodig zijn. Is dat niet iets dat wij voor onze kinderen - en voor sommige onder ons onze kleinkinderen – over moeten hebben?