Wat was er ongeveer aan de hand? Als raad moesten we onder andere  het bestemmingsplan Noordelijke kernen vaststellen.  Bestemmingsplannen moeten met enige regelmaat worden herzien en opnieuw vastgesteld. In dit geval ging het om een bestemmingsplan waarin de bestaande situaties zouden moeten worden vastgelegd. Voor nieuwe ontwikkelingen zijn andere mogelijkheden beschikbaar.

Toch was er een ondernemer-boer die vond dat een nog uit te voeren uitbreiding van de stal mee genomen zou moeten worden bij de vaststelling van dit bestemmingsplan.  De ondernemer vond dat dit moest gebeuren omdat er in een gesprek in de zomer van 2011, toezeggingen zouden zijn gedaan door een ambtenaar. Echter in een officiële brief van de gemeente uit januari 2011, stond duidelijk dat de ondernemer een andere, aparte procedure zou moeten opstarten om de uitbreiding eventueel gerealiseerd te krijgen.

Wat te doen? De burger geloven of afgaan op de officiële bewijsstukken (de brief) en de bewering van de wethouder en de ambtenaar?  Een lastige zaak. Je hart volgend, wil je graag meedenken met de burger en dingen regelen. Echter, we hebben, met goede redenen, met elkaar spelregels afgesproken en als we daar willekeurig van afwijken, dan worden we daarmee een onbetrouwbare overheid. Er zijn immers ook andere belanghebbenden die ervan mogen uitgaan dat de overheid zich aan de regels houdt.

Een meerderheid van de raad besloot dat de bewering van de burger in dit geval zwaarder moest wegen en de raad nam een amendement aan waarin dat werd ondersteund. Hoe sympathiek dit ook klinkt richting een individuele burger, de ChristenUnie heeft ervoor gekozen om hier tegen te stemmen.

Waarom? Het enige officiële bewijs was de brief van de gemeente van januari 2011 en die was helemaal helder: de nieuwe ontwikkeling kon niet worden meegenomen in deze bestemmingsplanprocedure. Daarnaast is er rechtspraak die aangeeft dat een burger geen rechten kan ontlenen aan de bewering van een ambtenaar. Slechts toezeggingen van wethouders en/of de burgemeester zijn in dat kader van belang. Als de burger bewijs had gehad van de vermeende toezegging, dan had de ChristenUnie zeker ook voor gestemd. In dit geval was dat niet zo en hadden we alleen het woord van de één tegen het woord van de ander…

De les voor iedereen is in ieder geval: als je denkt dat de overheid, bijvoorbeeld de gemeente, je iets toezegt, vraag dan altijd om een schriftelijke bevestiging. Dan heb je iets in handen waar je mee kunt overtuigen en kunnen misverstanden en teleurstellingen zoveel mogelijk worden voorkomen.

Namens de ChristenUnie fractie: Marcel Scheringa